racen benny teppers vroeger en nu: december 2011

DAG 1

Na 3 uurtjes slaap waren we klaar voor het vertrek om half 7. Ik, gelijk een luxepaard, alleen een klein tanktasje, Benny daarentegen eerder een werkpaard , vanvoor een grote tanktas en dan vanachter op wat bagage met kleren voor de 6 dagen, want de rest en het campingmateriaal en partytent was al in Tsjechië

We hadden de autoweg genomen tot voor Metz. De rest van de wegen hadden we binnendoorgenomen en toen kwamen we er weer achter waarom we eerst autoweg hadden genomen, want het ging niet zo snel meer, maar daardoor hadden we ook een paar mooie colletjes ontdekt als voorproef Col de la donnet(een aanrader). ( CC(eC

Onderweg waren we nog gestopt om een red bulleke te drinken en het blikje wouden we niet zomaar in de prachtige natuur weggooien. Dus ging Benny naar een plaatselijke bewoner , die stond toe te kijken in zijn garage, vragen (in zijn paar woordjes Frans die hij kent) of die het blikje bij de vuilnis kon werpen.

Noodgedwongen gingen we even schuilen onder een overdekte fietsenstalling, waarlangs de ene kant een rivierje stroomde en langs de andere kant stroomde het water over deIk stond daar maar te wachten en te wachten , en had gezien datBenny naar die man zijn garage was gegaan. ToenBenny uiteindelijk terug kwam zei hij:” Ja , ik heb diene Fransman zijne bmw nog moeten maken”.Alle het bleek een grapje te zijn, maar toch had die man hem meegenomen om zijne chopper te laten zien, en hij had heel zijn motoverleden over zijn BMW tegen Bennyverteld.

Na nog enkele honderde km verder te rijden, waarvan de laatste 50 km de hemelsluizen waren opengedraaid ,kwamen aan we in Thun ,een meer in Zwitszerland

Noodgedwongen gingen we schuilen onder een overdekte fietsenstalling, waarlangs de ene kant een riviertje stroomde en langs de andere kant stroomde het water over de weg

Terwijl ik mijn handschoenen uitwrong ging flyer op zoek naar een hotelletje. Wat gelukkig snel gebeurt was want na 10 minuten erna kwam hij terug met de mededeling dat we weldra lekker in bad konden. Na goed gegeten te hebben zijn we lekker gaan slapen , want na 750 km lukte dat wel

DAG 2

Na een blik naar buiten en een stevig ontbijt en met het besef dat het pijpenstelen regende hadden we onze natte laarzen maar aangetrokken, Bennymet regenpak, ik, eigenwijs…zonder richting Wengen.

Na een half u tegen gekronkel aan 50 hadden we besloten om de snelste weg naar Frankrijk te nemen. Toen het weer beter werd gingen we de autoweg verlaten, en juist ervoor toen we gestopt waren, konden we het niet laten om, je beste vriend, de politie te foograferen, tja voor een keer als zij eens gene foto van ons maken dan mag het wel eens andersdom.

Man, man , was me dat een tegenvaller. Juist bij het binnenkomen van Frankrijk was de gps het noorden kwijt, en dat toen we aan onze laatste liters benzine zaten. Nadat de gps ons een keer of 4 naar rechts stuurde, waar er niets was,konden we toch van de autoweg af.

Het dichtstbijzijnde benzinestation hadden we na veel bergjes op, bergjes af,draaitjes hier en daar, bereikt…maar, ja, je kan het raden……gesloten en niets om met de kaart te betalen

Met de moed nog in onze steeds natte laarzen, gaven we opnieuw zoeken in op de gps .Na weer veel bochtjes en zelfs bijna zand weggetjes, en Benny na ieder bergje op zijn moto stilgezet, om bergje af te bollen en ondertussen al meer dan 260 km op zijn teller leek het eindeloos te duren. Benny duwde zijn moto op het laatst zelfs een bergje 10 meter op (hij weigerde hem te starten, kwestie van de laatste druppel te bewaren)om dan zo naar beneden te bollen. Plots kwam onze plaatselijke held afgereden op zijn 50 cc crossertje, en met weinig gebaren begreep hij wat we moesten hebben. Hij deed teken dat we hem moesten volgen, en ja, joepie , een benzinestation dat open was en eerlijk gezegd dat hadden we nooit gevonden.

Na nog honderde km reden we een rond punt en vervolgens zo d alp d huez op, Benny nam er een zijstraatje .

Ik dacht al wa voor baantjes gaat hij nu weer doen…en na vele haakse bochten kwamen we aan bij Falcon frank

Het is daar een prachtige omgeving en heel rustig, mede door de weg die daar na enkele honderde meters doodloopt

S avonds nadat we bij Frank nog een Nederlands motorrijdend koppel hadden leren kennen, besloten we om nog een extra dagje te blijven.

Echt waar mensen als ge ergens wilt logeren kan het niet beter dan bij Falcon Frank in zijn prachtig hotelletje,op 1400 m hoogt, met mooie tuin, met zwembad, prachtig uitzicht, goed eten, vriendelijk …..wat wilt ne mens nog meer….ja, cols…en die zijn er vlak in de buurt

DAG 3Terwijl ik wat van het zonnetje aan het zwembad genieten was ging Benny wat cols doen Eerst alpe d Huez tot boven

dan de galibier, telegraphe, glandon en col de la croix en fer…allemaal cols uit de tour de France

Terwijl ik aan het zwembad zat

Kreeg ik dit mmsje vanBenny, met de tekst ,op de galibier is veel verkeer,

ik zat daar maar te niksen en

Wou hem ook eens nieuwsgierig maken, dus ik trok een foto van prachtige besneeuwde landschappen uit motor en wereld en stuurde er de tekst bij…ik ben ook even gaan wandelen

DAG4

Daar Benny 250 km op 5 u had gedaan over die cols en met de wetenschap dat de richting die wij uitgingen hetzelfde was, en daar buienradar ook nog wat voor ons in petto had, besloten we via eerst nog een paar mooie passen , briaconne, richting gardameer te rijden.

We hadden nog graag wat langer bij Frank gebleven, maar ja ne mens moet soms keuzes maken hé

Ook hier was het een prachtige omgeving tussen die bergen door, en zo ook, 100 km voor het gardameer hebben we er nog van genoten voor we op zoek gingen naar een hotelletje.

Hier konden onze moto s voor het eerst niet genieten van een gesloten garage, maar we mochten ze vlak voor het hotel aan elkaar ketenen op een gehandicaptenparking, en s avonds werd het grote hek ervoor gesloten

Vanaf het gardameer stond onze route ongeveer terug vast, wel hebben we s avond en s morgens ook hier eventjes van de streek genoten

DAG 5

Nadat Benny had nagekeken hoe lang het duurde om de Stelvio te doen, wat een 5u op en neer zou zijn, zijn we vertrokken zonder 1 km autoweg Na een prachtige zware dag waren we uiteindelijk aangekomen in Heiligenblut in Oostenrijk. Daar er donkere wolken boven de Grosslockner hingen en we er toch op stonden om bij “die Mutti”(waar we ook vorig jaar verbleven), waren we toch maar aan het avontuur begonnen. Na 1/3 was de weg door de nevel erg nat en lag er glibberig bij.Hoe hoger we kwamen , hoe frisser het werd. Maar het was evenzeer super, niet te geloven dat je op zo weinig km zoveel verschil merkt, want boven op de top lag er zelfs sneeuw langs de weg.

Na even gestopt te zijn geweest om rond te kijken en wat bij aan te trekken, stonden we weer vertrekkensklaarWe vertrokken op de natte weg en plots kwam er een wolk omhoog.k had het al eerder gezien bij Falcon Frank en daar deed het me denken aan de film “the fog”.Griezelig als je op een mum van tijd niets meer ziet(ziehier 2 foto s, 1 met mist en 1 zonder van bij het zwembad bij Falcon Frank)

Gelukkig viel het hier nogal mee , en was de mist na 2 bochten weer voorbij. In Fush aangekomen bij Mutti van verleden jaar, hadden we blijkbaar een probleem, want de dochter zei dat er niets meer vrij was. Gelukkig kwam mutti een kijkje nemen en het was opgelost, omdat benny vorig jaar die oma al eens achterop wou meenemen en ons daardoor nog kende, was er voor ons altijd plaats, zelfs in het hooi. Maar integendeel, we kregen zelfs een schitterend appartementje en dat voor 1 nacht. Mutti heeft zelfs een site aangemaakt : www.embachbauer.at , prachtige mensen en zelfs goedkoop en dat aan de voet van de Grosslockner

DAG 6

Na nog wat gelach met” die mutti en die oma”vertrokken we richting Tsjechie naar Horni Cerekev op 100 km van Brno. Met een heel klein beetje autoweg deden we een prachtige rit,langs een mooi meertje

En langs het dorpje Gmund waar de uitbater, blijkbaar nog nooit Belgen had gezien

Met ook langs e met aan de Tsjechische grens een klein beetje regen (maar dat maakte ons al niks meer uit)

Redelijk laat aangekomen aan het hotel www.rustikal.com konden we gelukkig na een ganse dag niet eten, eindelijk iets nuttigen en weeral sliepen we als nooit voorheen

S morgens na overleg met de baas ..en een saunaatje kregen we het Tsjechisch busje van het hotel mee, om al onze spullen (die nog van de superbike ginder waren) naar camping alpa te doen

De uitbaters van de camping keken al raar op , dat wij als Belgen met de superbike met een Nederlands busje en nu met een Tsjechisch busje daaraan kwamen.

Terwijl we de tent en partytent aan het opzetten waren , was er ook al een Nederlands koppel dat door ons in bijna woordenwisseling was geraakt, want zij zei: “hoor dat zijn Begen”, en hij zei:”kunde die nummerplaat niet lezen , dat zijn Tsjechen. Maar nadat de meest overtuigende (natuurlijk de vrouw)zich er van was komen bevestigen, viel het ons al zwaar om met het busje naar het hotel te gaan en daar te overnachten.

DAG 7

Vrijdagmorgen zijn we dan als super de luxe motorrijders op de camping gearriveerd in Ostrovacice.

Alles stond netjes klaar, gewoon even vlug omkleden en dag zeggen tegen al die verschillende nationaliteiten met open mond , die er niet goed aan uit konden.

Toevallig bleek het Nederlands koppel van de camping

op dezelfde tribune te zitten als ons, ja , ja dit kon niet meer stuk.

Na op de tribune verschillende biertjes te hebben gedronken, vertrokken we richting uitgang

Langs de paddock gekomen zetten we ons neer op een terrasje en ging de gezelligheid verder. Er kwam nog een Belg bij ons zitten die meehielp bij Chris Vermeulen. Na vele biertjes en vele ervaringen uitgewisseld te hebben, kwam Toni Elias op een 50 cc aangereden. Nadat hij verschillende mensen had begroet kon Benny zich niet meer inhouden en na wat geslijm met de security van de parking heeft Benny een foto van hem mogen maken, waarna Benny hem een hand gaf en hem bedankte…….wat hem naderhand geluk heeft gebracht, want Elias had een prachtige race gereden en einigde 3^de
Even erna , om het in Spanje te houden, komen we enkele Lorenzofans, in volle ornaat tegen.Ze hadden hun Spartaanse helmen op tafel gelegd enBenny ging even een woordje wisselen. Aan zijn Frans kennende hield ik mijn hart vast,maar zoals steevast als hij iets voor ogen heeft gebeurt het .

Hij kwam bij ons aan tafel om die speciale helm op te zetten, maar toen hij die wou opzetten, deed hij wat hij al een paar dagen gewend was en dat was die helm een beetje opentrekken.Benny die al wat kleur had gekregen van de aangename temperaturen werd opeens bleek…ja de helm was gebroken. We hadden dan toch nog maar een fotootje getrokken
Ja het is vervelend als zoiets gebeurt.Benny ging zich in zijn beste Spaans verontschuldigen, maar de Spanjaard reageerde met “ No problem” en haalde meteen secondelijm uit zijn zak, dus zal het zeker niet de eerste keer geweest zijn.

Verder gekomen aan de camping met het Nederlands koppel , Bram en Noortje, hebben we onze hobby verder gezet.In het begin was het er maar een droge bedoening, buiten een Italiaan die zo bezopen was, dat ze hem met de ambulance naar het ziekenhuis moesten brengen. Maar hoe later het werd, hoe leuker en hoe meer volk dat er zich bij ons nestelde .We hadden wel geluk dat Noortje verschillende talen sprak, want op lange duur kon je er zelf niet meer aan uit, een Duits die Engels sprak, naar het schijnt hebben ze zelfs Russisch gesproken. Zelfs de eigenaar van de camping, die anders maar een rustig persoon is, was echt meegaand in onze ambiance. Na enige tijd zijn we toch maar het tentje in gekropen.

DAG 8

S anderdaags kwam onze leverancier van vers vlees voor op de bbq eraan, Belgen van bij ons uit de buurt, Eric en zijne pa,

Zo hebben we nog een mooie zaterdagtrainig meegemaakt.

Soms kom je de gekste dingen tegen, mernsen die een Belgisch Jupilerhoedje

op hebben
of anderen die een kuipje van een pocketbike als hoedje gebruiken

Ook hadden we prachtige repsols gespot

(DAG9

Zondag morgen was een beetje hektisch. Ontbijten en al ons materiaal inladen in Eric zijn auto, zodat we als we met de moto naar huis zouden rijden , zeker niet teveel bagage bij zouden hebben. Onze pakken hadden we bij Noortje en Bram in de auto kunnen leggen

Bijna aangekomen aan onze tribune riep er iemand “Hey Belgian peoples”.Na wat rondkijken was het een Australiër , die 3 weken geleden bij ons op camping alpa zat bij de superbikes, maar die bij de vip tent van de moto gp werkt. Ja watte 500 eurokes voor zo een kaart. Ook aan die vip tent spotte we een mooie repsol

De race was geweldig, die het op tv gezien hebben zullen het zeker beamen, maar het live meemaken heeft nog altijd dat ietsje meer. Talen zijn overbodig, iedereen verstaat iedereen, en het gaat er altijd gemoedelijk aan toe, nog al eens wat anders dan bij voetbal.

We hebben nog genoten van de red bull rookies cup, waar we supporterde voor nr 61, want dat was het neefje van een andere Australier die we met de superbikes hadden leren kennen ,en die had 6 maand verlof genomen om overal races te gaan zien, jammer genoeg was hij er nu niet, want van het thuisfront hadden ze laten weten dat hij dringend voor wat inkomen moest gaan zorgen., en natuurlijk van het gezechap van Noortje en Bram.

Na de wandeling , op de camping aangekomen, zouden we ons aankleden en vertrekken naar hotel Rustikal, maar het afscheid viel zwaar. Dus waren we wat blijven zitten en genieten tot op het laatst, maar ja, we moesten vertrekken, nadat we van iedereen afscheid hadden genomen.

Na 100 km hebben we nog wat genoten van de rust en bediening in het hotel maar ook al veel herinneringen van de reis boven gehaald.

Dag 10

S Anderdaags zat de vakantie erop, in 1 ruk naar huis, 965 km,

Ach ja, toen we moesten tanken kwam ik erachter waarom Stoner niet meereed, hij was ergens een centje aan het bijverdienen in een naftstation